خداوند به حساب مى‌آيد. به راستى چرا بايد ولادت پيامبران و امامان هميشه با عجايب و شگفتيها همراه باشد؟ حضرت موسى‌ عليه السلام در صندوقى گذارده شد و در درياى نيل رها گشت و دريا او را به ساحل برد تا در پناه خدا پرورش يابد!

حضرت عيسى‌ عليه السلام، بدون آن كه پدرى داشته باشد زاده شد و در كودكى در گهواره با مردم لب به سخن گشود!

... ولادت پيامبر بزرگ اسلام حضرت محمّد صلى الله عليه و آله نيز با حوادثى همراه بود. كنگره‌هاى كاخ پارس فرو ريخت و شعله‌هاى سربر كشيده آتشكده‌هاى آنها فرونشست و آب درياچه ساوه به خشكى گراييد و ...

و على عليه السلام، پس از آن كه ديوار خانه كعبه براى مادرش شكاف برداشت درون خانه خدا به دنيا آمد! چرا؟!

آيا بدين خاطر كه خداوند اينان را پيش‌از ولادتشان به‌رسالت برگزيده است. زيرا كه در عالم ذر زودتر از صالحان ديگر، پرسش پروردگار خود را پاسخ گفتند و خداوند با علم خويش از احوال آنان، ايشان را برگزيد و فضل آنان را با ولادتهاى معجزه آسا بر همه آشكار كرد. [1]

يا آنكه خداوند از آينده زندگى آنان بخوبى آگاه بود و مواضع مسئولانه آنان را كه مى‌دانست به زودى و با آزادى كامل آنها را انتخاب مى‌كنند، نكو داشت و آنان را با ولادتى نيكو و حيرت‌انگيز پاداش داد.

يا آنكه خداوند بدين وسيله مى‌خواست اصلاب گرامى و بزرگ‌