امام على بن موسى الرضا در برابر اين مذهب ايستادگى و مجاهدتهاى بسيار نشان داد تا سر انجام- اين مذهب- از بين رفت و جز نامى در تاريخ از پس خود بر جاى ننهاد.

مثلًا حديثى از جعفر بن محمّد نوفلى آمده است كه گفت: خدمت امام رضا عليه السلام، كه در پل اربق‌ [1] بود، رسيدم و به او سلام دادم. سپس نشستم و گفتم:

فدايت شوم برخى گمان مى‌كنند كه پدرت زنده است. فرمود: دورغ گفتند.

خدا لعنتشان كند اگر او زنده بود ميراثش تقسيم نمى‌شد و زنانش به نكاح ديگران در نمى‌آمدند. به خدا سوگند طعم شهادت را چشيد همچنان كه على بن ابى طالب عليه السلام آن را چشيد. [2]

بدين سان رويارويى ميان دستگاه قدرت عبّاسى و جنبش مكتبى به اوج خود رسيد و اگر آن راز (قيام امام) فاش نمى‌شد و حكومت اقدام به حبس امام موسى كاظم عليه السلام نمى‌كرد، انقلابى فراگير و مجهز طرح ريزى مى‌گشت. پيش از اين، در همين خصوص مدارك و شواهد تاريخى ارائه كرديم و اينك براى مزيد فايده و توضيح بيشتر، به نقل شواهد ديگر مى‌پردازيم:

حكومت هارون الرشيد .. اوج وحشت و ترس‌

به خاطر اوجگيرى گرايشهاى مكتبى و افزون شدن احتمالات سقوط نظام عبّاسى هارون الرشيد دست به اقدامات وحشتناك بى نظيرى در تاريخ مبارزه و رويارويى ميان دستگاه قدرت عبّاسى و ائمه اهل بيت عليهم السلام، زد.

تقيّه، مبارزه مخفيانه، در زمان امام موسى كاظم به اوج خود رسيده بود