مسلمانانى كه از ميدان فرار نكردند، مثل پيامبر و على عليه السلام وعده ديگر از مسلمانان فداكار، از اين موقعيت بهره‌بردارى كردند. سرانجام حضرت على عليه السلام ده تن از پرچمداران سپاه كفر را به هلاكت رساند، تا جايى كه پرچم كفار بر زمين افتاد، و انها با خوارى، راه گريز در پيش گرفتند.

پس از اين، مسلمانان غنايم زيادى به چنگ آوردند، اگرچه در اين جنگ خسارتهاى جبران‌ناپذيرى نيز متوجه مسلمانان شد همچون شهادت حمزه بن عبدالمطلب پهلوان و دليرمردى كه پس از پيامبر و على عليه السلام، سوّمين فرمانده سپاه اسلام به شمار مى‌رفت.

پيامبر اسلام پس از شهادت حمزه وى را «سيّد الشهداء» ناميد.

تعقيب دشمن‌

ابوسفيان باقيمانده سپاه خود را در محلى بين مكّه و مدينه جمع كرد. پيامبر با آنكه خسارتهاى جنگى سنگينى را متحمل شده بود، و يارانش نيز دشواريهاى فراوانى را تحمل كرده بودند، به تعقيب ابوسفيان پرداخت.

پيامبر به مكانى به نام «روحاء» رسيد و چون به ابوسفيان دست يافت وى از هيبت آن‌حضرت دچار ترس و بيم شد و به مكّه گريخت.

اين حركت پيامبر به انگيزه كسب قدرت و روحيه، آن هم پس از شكست احُد، و نيز بازگرداندن موقعيت و ارج سپاه اسلام در دل كفار از اهميت فراوانى برخوردار بود.

فرار

پس از مدتى ابوسفيان هزار مرد جنگى گرد آورده همراه با آنان به سوى مدينه حركت كرد. چون پيامبر اين گزارش را دريافت كرد از مدينه خارج شد