دو نفر. چون مرد اموى آن همه درهم را ديد خشمگين شد، زيرا شكست خود را در گزافه گويى در مورد قبيله‌اش مشاهده كرد.

چون اين آزمون به پايان رسيد، بنابر شرطى كه داشتند، مرد اموى اموالى را كه گرفته بود به سوى صاحبانشان برد و آنان با كمال خوشحالى هر مبلغى را كه داده بودند، باز پس گرفتند.

مرد هاشمى نيز اموالى را كه از امام حسن و امام حسين عليهما السلام ستانده بود به آنان باز گرداند، امّا آن دو از پذيرش آن خود دارى كردند و فرمودند: ما رد بخشش خود را قبول نمى‌كنيم.

فروتن و بردبار:

1- امام حسن به گروهى از تهيدستان برخورد كه بر سفره‌اى نشسته بودند و خرده‌هاى نان را مى‌خوردند. همين كه آنان مركب امام را ديدند، به احترام او برخاستند و آن‌حضرت را به غذا فرا خواندند و به وى گفتند: اى فرزند رسول خدا بفرماييد. امام در حالى كه مى‌فرمود: «خداوند متكبران را دوست ندارد» از مركب خود پايين آمد و با آنان شروع به خوردن كرد. پس از تناول غذا، آن‌حضرت آنان را به ميهمانى خود فرا خواند و ايشان را خوراك و لباس داد.

2- آن‌حضرت در دوران خلافت و امامت خود طوفانهاى بسيار سهمناكى را تحمّل كرد كه اگر اين طوفانها بر كوهى اصابت مى‌كردند، آن را از جاى كنده بودند. آن‌حضرت در آن شرايط دشوار و حساس، مسؤوليتى سنگين بر دوش داشت و با بردبارى و صبر توانست از عهده تحمّل آن برآيد. تا آنجا كه مروان، مخالف‌ترين دشمنان وى، در باره حلم و بردبارى آن‌حضرت گفت: حلم او چنان بود كه كوهها با حلمش برابرى مى‌كرد.

صفت حلم از بارزترين ويژگيهاى امام حسن مجتبى بود و در اين خصلت بسيار به پيامبر اكرم شباهت داشت.