همچنين اسلام براى هزاران عتبه و عتيبه كه داماد پيامبر صلى الله عليه و آله و ثروتمند بودند دربرابر يك بلال سياه چرده، ارزشى قائل نبود.

اگرچه آنان پسران ابولهب و از سپيدترين مردمان باشند و بلال از سياه‌ترين آنان.

همين طور اسلام، براى هزاران ابوسفيان كه فرمانده نيروهاى عرب مكّه بود در برابر صهيب كه مستضعفى از شهرهاى دور افتاده روم بود هيچ ارزشى قائل نيست.

با نگرش به زندگانى حضرت فاطمه متوجّه دو جنبه از زندگى وى مى‌شويم كه هريك از آنها مطابق با مقياسهاى ياد شده است.

در جنبه نخست، از دوران پيش از به دنيا آمدن فاطمه سخن مى‌گوئيم: از پديد آمدن وى از ميوه بهشتى و گفتگو با مادرش در شكم وى، و رويدادهاى خارق العاده در وقت تولّدش، اين موارد همه از عنايت ويژه و همه جانبه خداوند به وى حكايت دارد كه برابر مقياس اوّل است. يعنى همان حكمت بالغه‌اى كه مطابق آن خداوند هرچه خواهد انجام مى‌دهد.

در واقع اين حكمت كه خداوند تنها فاطمه را بدان مخصوص داشته و آن را از ديگر زنان و از جمله دختران و زنان پيامبر و دختران، مهاجران و انصار و زنان آنها دريغ كرده به خاطر مصلحتى الهى بوده است. زيرا خداوند مى‌خواسته درميان امّت اسلامى، زنى را بر مريم بانوى زنان روزگار خودش، برترى دهد. حال آنكه پيامبر صلى الله عليه و آله شش فرزند ديگر داشت، امّا آنها از ميوه بهشتى آفريده نشده بودند و تنها فاطمه بود كه از ميوه بهشتى به وجود آمد.

همچنين سببى در كار بود كه ميلاد فاطمه با رويدادهاى خارق العاده همراه باشد. درحالى كه تولد ساير فرزندان آن‌حضرت با اين حوادث عجيب همراه نبود! ما درباره حكمتهاى الهى، همه چيز را نمى‌شناسيم. شايد اين امر بدان‌