بنى‌هاشم‌

يكى از اين قبايل دهگانه قريش، «بنى هاشم» نام داشت. همچنان كه قبيله‌اى ديگر از آنان «بنى اميه» خوانده مى‌شد. قبيله «بنى هاشم» همان قبيله‌اى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله بدان انتساب دارد. زيرا او از نوادگان عبدالمطلب بود كه در زمان خود، در ميان فرزندان هاشم، بزرگ قبيله به شمار مى‌آمد.

عبداللَّه و آمنه‌

چنانكه گفته شد، عبدالمطلب، بزرگ و فرمانفرماى بنى هاشم بود. وى ده فرزند داشت، كه كوچكترين و برترين آنان «عبداللَّه» خوانده مى‌شد. در نزديكى مكّه قبيله‌اى به اسم «بنى زهره»، منشعب از نسل «زهرة بن كلاب بن جرة» زندگى مى‌كرد. در ميان اين قبيله زنى به نام «آمنه» دختر يكى از بزرگان قبيله زهره به نام «وهب بن عبد مناف» نيز مى‌زيست. چون عبداللَّه، جوانى برومند شد، پدرش «آمنه» را به همسرى وى برگزيد، و مراسم ازدواج به بهترين شكل انجام گرفت.

ميلاد فرخنده‌

هنوز مدتى سپرى نشده بود كه «آمنه» باردار شد و نطفه پاك بهترين مخلوق خداوند در رحم او جاى گرفت. امّا عبداللَّه پدر بزرگوار آن‌حضرت، براى بازرگانى به سوى شام روانه شد؛ چون به شهر «يثرب»- كه بعداً «مدينة الرسول» نام گرفت- رسيد دنيا را بدرود گفت و پيامبر يتيم به دنيا آمد.

ميلاد مبارك آن‌حضرت، با حوادث شگفت‌انگيزى همراه بود. چون به دنيا