مى‌آيد كه پيامبر اكرم، اهل بيت او عليهم السلام و سخنان مؤمنان آنها را تبيين مى‌كنند و در اين هنگام است كه آدمى مى‌تواند انديشه‌هاى درست را از نادرست باز شناسد.

قرآن كريم مى‌فرمايد: الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ‌. مفهوم اين سخن آن است كه دو واژه در ميان است يكى «سماع» و ديگرى «استماع»، «سماع» آن است كه آدمى بدون توجه وتمركز به سخنى گوش دهد، ليكن «استماع» آن‌است كه آدمى با توجه و هوشيارى سخنى را گوش دهد. پس قرآن كريم به كسانى اشاره دارد كه با توجّه به سخن گوش مى‌دهند و صحيح را باز مى‌ستانند و سخن نادرست را رها مى‌كنند:

الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ اولُوا الْأَلْبَابِ‌ [1].

«كسانى كه سخن را مى‌شنوند و از بهترين آن پيروى مى‌كنند، اينان همان كسانى هستند كه خداوند آنها را هدايت كرده است و اينان همان خردمندان‌اند.»

يعنى آنها همان انديشمندان و صاحبان خرد هستند، چنانكه مى‌فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَن تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى‌ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ‌ [2].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد اگر فاسقى براى شما خبرى آورد تحقيق كنيد، مبادا از روى نادانى به مردمى آسيب برسانيد، آنگاه از كارى كه كرده‌ايد پشيمان شويد».

پس خداوند سبحان از بندگان مى‌خواهد كه در سخنان درنگ كنند، زيرا سخن فاسقان آدمى را جز به پشيمانى نمى‌كشاند، كه، فاسق چيزى نيست مگر همان درى كه جهل از آن مى‌آيد. قرآن كريم مى‌فرمايد:

أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنِكِرُونَ‌ [3].

«يا اين كه پيامبرشان را نشناخته‌اند ولذا او را انكار مى‌كنند.»