آسمانى بعدى، تفاوت نمى‌گذارند و به علم بدون عمل بسنده نمى‌كنند، بلكه نماز را برپا مى‌دارند و زكات مى‌پردازند. خداوند مى‌فرمايد:

لكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِن قَبْلِكَ وَالْمُقِيمِينَ الصَّلَاةَ وَالْمُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ أُؤلئِكَ سَنُؤْتِيهِمْ أَجْراً عَظِيماً [1].

«ولى راسخان در علم از آنها، و آن مؤمنانى را كه به آنچه بر تو و به آنچه پيش از ت و نازل شده ايمان دارند، نمازگزاران، زكات دهندگان و مؤمنان به خدا و روز قيامت را اجر بزرگى خواهيم داد.»

3- آيا ما مى‌توانيم به بخشى از حق ايمان آوريم و به بخشى ديگر كفر ورزيم و همچنان مؤمن باقى بمانيم؟

چنين چيزى پس از آمدن قرآن ممكن به نظر نمى‌رسد. چرا! زيرا ايمان مستلزم برون رفت آدمى از فرومايگى هوى و هوس به عرصه حق مى‌باشد، و هنگامى كه انسان چنين توفيقى يابد ديگر چرا بايد ميان يك حق و حقّ ديگر تفاوت نهد در حالى كه ملاك يكى است و آن هم حق است؟ اگر او ميان رويه‌هاى مختلف حق تفاوت نهد در واقع، از سر هوى و هوس آن رويه‌ها را از يكديگر جدا كرده است، او دراين هنگام در ادّعاى ايمان به حق صادق نخواهد بود. از همين رو خداوند مى‌فرمايد:

والَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً [2].

«و كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده‌اند و ميان پيامبرانش جدايى نيفكنده‌اند پاداششان را خدا خواهد داد، و خدا آمرزنده و مهربان است.»

4- خداوند سبحان مى‌فرمايد:

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِن قَبْلُ‌