وَيَاقَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ* يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُم مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ [1].

«اى قوم من! از آن روز كه يكديگر را به فرياد بخوانيد بر شما بيمناكم. آن روز كه همگى پشت كرده باز مى‌گرديد و هيچ‌كس شما را از عذاب خدا نگاه نمى‌دارد و هركس كه خدا گمراهش كند هيچ راهنمايى ندارد.»

پ- قرآن كريم، از وضع پسر نوح عليه السلام كه چگونه به كوهى پناه برد ولى رفتن به بالاى آن كوه، بدو سودى نرساند سخن به ميان مى‌آورد. خداوند مى‌فرمايد:

... وَنَادَى‌ نوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِي مَعْزِلٍ يَا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنَا وَلَا تُكُن مَعَ الْكَافِرِينَ* قَالَ سَآوِي إِلَى‌ جَبَلٍ يَعْصِمُني مِنَ الْمَاءِ قَالَ لَاعَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَن رَحِمَ وَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ‌ [2].

«نوح پسرش را كه در گوشه‌اى ايستاده بود ندا داد: اى پسر! با ما سوار شو و با كافران مباش‌. گفت: من بر سر كوهى كه مرا از آب نگه دارد جا خواهم گرفت. گفت: امروز هيچ نگهدارنده‌اى از فرمان خدا نيست مگر كسى را كه بر او رحم آورد. ناگهان موج ميان آن دو حايل گشت و او از غرق شدگان بود.»

اين سرانجام همه كسانى است كه به جز خدا تمسّك مى‌جويند، امّا مؤمنان از شرّ نفس خود و فشارهاى جامعه و عذاب پروردگار به خداوند، تمسّك مى‌جويند و خدا نيز براى آنها نيكو سرور و نيكو ياورى است. در اين زمينه احاديث زير را از نظر مى‌گذرانيم:

1- از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود:

«هر بنده‌اى كه به آنچه خدا دوست دارد روى آورد، خداوند نيز به آنچه آن بنده دوست دارد روى مى‌آورد، و هركه به خداوند تمسّك جويد خدا او را حفظ