توصيه‌هاى خداوندى و رويكرد به سنّتها و طاعت اولياى خدا. متونى كه توكّل در آنها به كار رفته همزمان، و يا قبل از آن، دستوراتى را از اين قبيل با خود دارند:

الف- خداوند مى‌فرمايد:

الَّذِينَ اسْتَجَابُوا للَّهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِمَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ* الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَاناً وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ‌ [1].

«از ميان آن كسان كه پس از زخم خوردن باز هم فرمان خدا و رسولش را اجابت كردند* آنان كه نيكوكار باشند واز خداى بترسند مزدى بزرگ دارند. كسانى كه مردم گفتندشان كه مردم براى جنگ با شما گرد آمده‌اند از آنها بترسيد و اين سخن بر ايمانشان بيفزود و گفتند: خدا ما را بسنده است و چه نيكو ياورى است.»

آيا نمى‌بينيد كه چگونه آنها در سخت‌ترين لحظات دعوت خدا را اجابت نمودند و آنگاه بر او توكّل جستند و اين موجب استوارىِ اراده آنها شد؟

ب- خداوند مى‌فرمايد:

الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ‌ [2].

«آنان كه صبر پيشه كردند و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند.»

پس شكيبايى قبل از توكّل است، بلكه يكى از حقايق توكّل است.

پ- خداوند مى‌فرمايد:

وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنْتُمْ تُتْلَى‌ عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللَّهِ وَفِيكُمْ رَسُولُهُ وَمَن يَعْتَصِم بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَى‌ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ [3].

«چگونه كافر مى‌شويد در حالى كه آيات خدا بر شما خوانده مى‌شود و رسول او در ميان شماست‌؟ و هركه به خدا تمسّك جويد به راه راست هدايت شده است.»

اعتصام به خدا، چنگ زدن به كتاب و پيروى از رسول او تفسير شده است‌