كسانى هستند كه فرو مى‌افتند و فرا نمى‌روند، زيرا حقّ الهى را رعايت نمى‌كنند و به آنچه خدا فرمان داده عمل نمى‌كنند. اين است صفت كسى كه خدا را آن گونه كه بايد نشناخته و آن گونه كه بايد بدو عشق نورزيده. پس نماز، روزه، نقل روايت و دانش ايشان تو را نفريبد كه آنها خرانى هستند گريزان. [1]»

چهار- شرط محبّت الهى پاكسازى قلب است از دنيا دوستى. در توصيه‌هاى عيسى عليه السلام رسيده است كه فرمود:

«به حقيقت به شما مى‌گويم يك بنده نمى‌تواند خادم دو خداى باشد ولا جرم هرچه كند بايد يكى از آن دو را بر ديگرى برگزيند. اين چنين است كه دوستى خدا و دوستى دنيا در يك جا براى شما گرد نمى‌آيد. [2]»

براى رسيدن به مرتبه عشق خدايى ناگزير بايد توصيه پيامبران عليهم السلام، همچون توصيه عيسى بن مريم عليه السلام به بنى‌اسرائيل را بكار بست. حضرت عيسى عليه السلام اينگونه به بنى‌اسرائيل توصيه مى‌كند:

«اگر مى‌خواهيد دوستداران خدا و برگزيدگان او باشيد به هركه به شما بدى كرد نيكى كنيد و از آنكه بر شما ستم كرد بگذريد و بر آنكه از شما روى گرداند درود فرستيد سخن من را بشنويد و سفارشم را پاس داريد و پيمانم را رعايت كنيد تا عالمانى فقيه باشيد. [3]»

پنج- اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد:

«در بهشت، پاكترين و لذّت‌بخش‌ترين چيز، دوستى خدا و دوست داشتن براى خدا و ستايش خداوندى است. خداوند عزّ وجلّ مى‌فرمايد: وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‌، و اين از آن روست كه هنگام ديدن نعمتهاى بهشتى محبّت در دل آنها به جوش مى‌آيد و دراين هنگام ندا مى‌دهند كه: أَنِ الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‌ [4]»