زيرا هيچ‌كس نمى‌تواند او را جز خدا از خشم الهى برهاند و هيچ گريزگاهى ندارد مگر به سوى خداوند سبحان. خداوند مى‌فرمايد:

... هُوَ أَنشَأَكُم مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيَها فَاسْتَغْفِرُوهُ... [1].

«... اوست كه شما را از زمين پديد آورده است و خواست كه آبادانش داريد پس استغفار كنيد...»

پس زمين از آن خداست و توانايى ما در آباد كردن زمين از خدا ناشى مى‌شود پس هيچ گريزى براى ما نيست، مگر آن كه از او طلب آمرزش كنيم و بخواهيم كه از ما خشنود گردد تا بركاتش را بر ما بيفزايد، زيرا هيچ كس جز او نمى‌تواند قلم غفران بر گناهان ما كِشد.

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«بنده به درگاه خدا عرض مى‌كند كه: خدايا مرا ببخش و اين در حالى است كه خدا از او رويگردان است و آنگاه تكرار مى‌كند: خدايا مرا ببخش و اين در حالى است كه خدا از او رويگردان است و باز براى بار سوم بنده عرض مى‌كند كه: خدايا! مرا ببخش و دراين هنگام است كه خداوند به فرشتگان مى‌فرمايد: آيا نمى‌بينيد كه بنده من از من طلب آمرزش مى‌كند در حالى كه من از او روى گردانده‌ام و بازهم از من طلب آمرزش مى‌كند در حالى كه من از او روى گردانده‌ام. و باز از من طلب آمرزش مى‌كند؟ بنده‌ام مى‌داند كه هيچ‌كس توان بخشش گناهان او را ندارد، مگر من، پس شما را به گواهى مى‌گيريم كه من از گناه او درگذشتم! [2]»

پ- به هنگام شب زنده دارى، آنگاه كه مؤمن فرصت ديدار الهى را با خواندن نماز و تلاوت آيات الهى مى‌يابد شايسته است هنگامى كه آدمى به گناهان كبيره خود و همچنين به رحمت عظيم پروردگار، پى‌برد طلب آمرزش كند. خداوند پس از بيان اهمّيت نماز شب و تلاوت قرآن در آن، مى‌فرمايد: