در پرتو احاديث‌

اوّل- تأخير توبه، خودفريبى است:

از امام محمّدتقى عليه السلام نقل شده است كه فرمود:

«تأخير توبه گونه‌اى خودفريبى است و امروز و فردا كردن، موجب سرگردانى است و بهانه تراشى در امور الهى گونه‌اى نابودى است و پافشارى بر گناه، خود را از مكر خدا در امان دانستن است و از مكر خدا كسى خود را در امان نمى‌داند مگر قوم زيانكار. [1]»

دوم- اقرار به گناه موجب رستگارى است:

از امام باقر عليه السلام روايت شده است كه فرمود:

«به خدا سوگند كسى از گناه نجات پيدا نكرد مگر كسى كه بدان اعتراف كرد. [2]»

سوم- جواز گواهى توبه كار:

از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: