بى‌چون و چرا از نگريست آنگاه كه خداوند مى‌فرمايد:

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ ءَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِيناً [1].

«به فرشتگان گفتيم آدم را سجده كنيد، همگان جز ابليس سجده كردند گفت: آيا براى كسى كه از گل آفريده‌اى سجده كنم...»

پنجم- سجده در برابر غير خدا گمراهى است:

الف- سجده در برابر خورشيد، دليل گمراهى است. امرى كه قوم سبأ بدان گرفتار آمدند، زيرا شيطان، اعمال آنها را آراست و آنها را از راه خدا بازداشت و به سجده در برابر خورشيد به جاى خداوند، دعوتشان كرد (در حالى كه خورشيد، تنها پديده‌اى است مسخّر در آفرينش)، خداوند مى‌فرمايد:

وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَايَهْتَدُونَ* أَلَّا يَسْجُدُوا للَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْ‌ءَ فِي السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ‌ [2].

«ديدم كه خود و مردمش به جاى خداى يكتا آفتاب را سجده مى‌كنند و شيطان اعمالشان را در نظرشان بياراسته و از راه خدا منحرفشان كرده است چنانكه روى هدايت نخواهند ديد* چرا خدايى را كه نهان آسمانها و زمين را آشكار مى‌كند و هرچه پنهان مى‌داريد يا آشكار مى‌سازيد مى‌داند سجده نكنند.»

ب- برخى سجده در برابر خدا را از آنرو كه پيامبر بدان دستور داده بود، كنار زدند. در واقع چنين كسى مى‌خواهد با امر پيامبر به ستيز برخيزد، زيرا در دل او كبر و خود بزرگ بينى نهفته است. اين چنين عصيان پيامبر به عصيان خدا كشانده مى‌شود. خداوند مى‌فرمايد:

... قَالُوا وَمَا الرَّحْمنُ انَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُوراً [3].