آنها بازگرداندن ايشان به گمراهى است، زيرا نماز در جان مؤمنان، يقين به ارمغان مى‌آورد و يأس را در دل كافران مى‌نشاند. خداوند مى‌فرمايد:

وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّاراً حَسَداً مِنْ عِندِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّى‌ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ* وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ... [1].

«بسيارى از اهل كتاب با آن كه حق بر آنها آشكار شده از روى حسد، دوست دارند شما را پس از ايمان آوردنتان به كفر باز گردانند. عفو كنيد و گذشت كنيد، تا خدا فرمانش را بياورد كه او بر هر كارى تواناست* نماز را برپا كنيد و زكات بدهيد...»

ب- بدين ترتيب نماز، مؤمنان را در ناخشنوديهاى دنيا و مصيبتهاى آن يارى مى‌رساند و مؤمنان در پرتو آن به آنچه بديشان رسيده يارى مى‌جويند. خداوند مى‌فرمايد:

وَاسْتَعِينُوْا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ* الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُلَاقُوا رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ‌ [2].

«از شكيبايى و نماز يارى جوئيد. و نماز، كارى دشوار است جز براى اهل خشوع* آنان كه بى‌گمان مى‌دانند كه با پروردگار خود ديدار خواهند كرد و نزد او باز مى‌گردند.»

يارى گرفتن از نماز، كارى است دشوار (مگرنه اين است كه اين يارى خواستن، دليل صدق ايمان به خداست؟) مگر براى كسانى كه خشوع مى‌ورزند و يقين دارند كه خداى خويش را ملاقات خواهند كرد.

پ- برپا كردن نماز (اگر برخاسته از ايمان خالص باشد) همان نيكى است و تنها ايستادن روبه شرق و غرب نخواهد بود. (مسجدالاقصى يا مسجدالحرام). خداوند مى‌فرمايد:

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَومِ‌