فَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى‌ عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَايَعْلَمُونَ‌ [1].

«چون آدمى را گزندى رسد ما را مى‌خوانَد و چون از جانب خويش نعمتى ارزانيش داديم، گويد: به سبب داناييم اين نعمت را به من داده‌اند. اين آزمايشى باشد ولى بيشترينشان نمى‌دانند.»

هفتم- كرانه‌هاى دعاهاى قرآنى:

خداى خود را چگونه بخوانيم؟ فراخواندنهاى انبياء تعاليم والايى در مضامين دعا و وقت و آداب آن در بردارند ولى دعاهاى قرآنى ديگرى نيز بر زبان صالحان جارى شده كه از آنها كرانه‌هاى دعا و آنچه را كه شايسته است آدمى در پرتوى آن خداى خويش را بخواند درمى‌يابيم كه اينك بخشى از آنها را براى شما ارائه مى‌كنيم.

يك- طلب آمرزش:

الف- از آنجا كه گناهان، عقل انسان را مى‌پوشانند و او را از روى آوردن به رحمت خدا باز مى‌دارند ومانع از آن مى‌شوند كه دعا به سوى آسمانهاى استجابت اوج بگيرد، لذا طلب آمرزش نخستين طلب خواهد بود. خداوند از زبان يونس پيامبر عليه السلام مى‌فرمايد:

... سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‌ [2].

«... تو منزّه هستى و من از ستمكاران هستم.»

ب- خداوند سبحان از زبان موسى عليه السلام مى‌فرمايد:

... رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ‌ [3].

«... اى پروردگار من! من و برادرم را بيامرز و ما را در رحمت خويش داخل كن كه تو مهربانترين مهربانانى.»