ب- نيز مى‌فرمايد:

قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَاراً [1].

«نوح گفت: اى پروردگار من! آنها فرمان من نبردند و از كسى پيروى كردند كه مال و فرزندش جز به زيانش نيفزود.»

پ- و بدين ترتيب مضمون دعاى نوح اين بود كه رسالت خود را به انجام رسانده، (نوح/ 5) ولى مردم، او را تكذيب كردند (نوح/ 21). خداوند مى‌فرمايد:

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ‌ [2].

«گفت: اى پروردگار من! قوم من، مرا تكذيب مى‌كنند.»

ت- او از خدايش يارى طلبيد و عرض كرد:

قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ‌ [3].

«گفت: اى پروردگار من! اكنون كه مرا تكذيب مى‌كنند ياريم كن.»

ث- آنگاه از ستمى كه به وى روا داشته‌اند به خدا شكايت برد:

فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ [4].

«و پروردگارش را خواند. من مغلوب شده‌ام پس انتقام بكش.»

ج- او به درگاه خدايش دعا كرد تا كافران را با عذاب ريشه كن كننده‌اى از ميان بردارد تا ديگر بار به فتنه باز نگردند. خداوند مى‌فرمايد:

وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَاتَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّاراً [5].

«اى پروردگار من! بر روى زمين هيچ يك از كافران را نگذار.»

چ- او جهت مغفرت براى خود، پدر، مادر و مؤمنانى كه تسليم ولايت الهى او شده‌اند دعا مى‌كرد و خداوند از زبان او مى‌گويد: