رسالت الهى پيوند يافته است. خداوند مى‌فرمايد:

قَالَ يَا مُوسَى‌ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى الْنَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَاآتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ‌ [1].

«خداوند فرمود: اى موسى! من تو را با رسالتهاى خويش، و با سخن گفتن (با تو)، بر مردم برترى دادم و برگزيدم؛ پس آنچه را به تو داده‌ام بگير؛ و از شكرگزاران باش.»

چهارم- شاكر، از اسماء نيكوى خداوندى:

آيا ما نبايد به اخلاق خداى خود آراسته شويم؟ او شكور (سپاسگزار) و غفور (بخشنده) است. و با شكر او نيكوئيها پذيرفته مى‌آيند، و با بخشندگى او از بديها چشم پوشيده مى‌شود.

الف- نام (شاكر)، ما را به سعى و سختكوشىِ بيشتر فرامى‌خواند، زيرا كرم خداوند سبحان والاتر از آن است كه عملكرد مؤمنان را رد كند، يا پاداش نيكويى را كه بديشان وعده داده از ايشان دريغ كند. خداوند مى‌فرمايد:

... وَمَن تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ‌ [2].

«... پس هركه كار نيكى را داوطلبانه انجام دهد بداند كه خدا شكر گزارنده‌اى داناست.»

ب- شكر خداوند سبحان، در دل مؤمنان شاكر آرامش به ارمغان مى‌آورد، زيرا كرم خداوند، بزرگتر و شكيبايى او فراگيرتر از آن است كه به سبب بديهاى ايشان با شتاب در دنيا مؤاخذه شوند. خداوند مى‌فرمايد:

مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِراً عَلِيماً [3].

«خدا چه نيازى به مجازات شما دارد اگر شكركزارى كنيد و ايمان آوريد؟! خدا شكرگزار و آگاه است.»