و بدين ترتيب درمى‌يابم كه او بر من نعمت نهاده و من، شكر او را به جاى مى‌آورم. [1]»

دوم- چرا آنها شكر خداى را به جا نمى‌آورند

؟ الف- به رغم فراوانى نعمتهاى الهى براى بشر، باز آنها خداى خود را سپاس نمى‌گزارند. خداوند مى‌فرمايد:

وَمَا ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ‌ [2].

«آنها كه به خدا افترا مى‌بندند، درباره (مجازات) روز رستاخيز، چه مى‌انديشند؟! خداوند نسبت به همه مردم فضل (و بخشش) دارد، امّا اكثر آنها شكرگزارى نمى‌كنند.»

ب- مؤمن، از آنجا كه به فضل خدايش شاد مى‌شود، شكر فضل خداوندى را به جاى مى‌آورد، در حالى كه غير مؤمن، هرگز گنجايش نعمتهاى الهى را ندارد و آنها را درك نمى‌كند، در نتيجه خداوند را شكر نمى‌گزارد، بلكه از نعمتها نيز استفاده نمى‌كند و توان انتفاع از آنها را ندارد. خداوند مى‌فرمايد:

... إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَايَشْكُرُونَ‌ [3].

«... خدا به مردم، نعمت مى‌دهد ولى بيشتر مردم شكر نعمت به جاى نمى‌آورند.»

پ- زندگى بدست خداوند متعال است از همين رو ما بايد خداى بزرگ را براى آن سپاس بگزاريم. اين چنين مفاهيم فضل خداوندى در ارزش شكر، تجلّى مى‌يابند واين ارزش، عملًا در توحيد خداوندى و در دعوت او نمايان مى‌شود. خداوند مى‌فرمايد:

اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَايَشْكُرُونَ‌ [4].