ص- هنگامى كه كشتى درياها را درمى‌نوردد و بر امواج متلاطم آن به اذن خدا چيرگى مى‌يابد، آيا انسان نمى‌انديشد كه اين قدرت را خداوند به او ارمغان كرده است؟ قدرتى كه مى‌تواند در پرتو آن طبيعت را به سود خود به كار گيرد و آيا اين، اقتضاى شكر به درگاه الهى را ندارد؟ خداوند مى‌فرمايد:

... وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ‌ [1].

«... و مى‌بينى كشتيها را كه آب را مى‌شكافند تا شما از فضل خدا بهره گيريد، و باشد كه سپاسگزار باشيد.»

ض- اگر خداوند، باد را ساكن گرداند كشتيهاى بادبانى در جاى خود بى‌حركت مى‌مانند و اگر طوفانها و امواج هول‌انگيز را برانگيزد آن را وارونه مى‌سازند ولى خدا همه اينها را به امر خود، سامان داده است، آيا اينها اقتضاى شكر به درگاه خداوندى را ندارند؟ خداوند مى‌فرمايد:

... لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ‌ [2].

«... در آن به فرمان او كشتيها روان باشند و طلب معيشت كنيد باشد كه شكرگزار باشيد.»

ط- اگر آدمى در نظام خلقت، انديشه كند اين انديشه او را به شكر وامى‌دارد آيا بارانى كه از آسمان با چنين آب گوارايى بر زمين مى‌ريزد از سوى خدايى نيست كه اگر مى‌خواست مى‌توانست آن را آبى شور و غير قابل شرب تشكيل دهد؟ و آيا اين اقتضاى شكر ندارد؟

خداوند مى‌فرمايد:

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجاً فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ‌ [3].

«اگر مى‌خواستيم آن را تلخ و شور مى‌گردانديم پس چرا شكر نمى‌كنيد؟»

در حديثى به‌نقل‌از امام صادق عليه السلام آمده است كه: «مردى به اميرالمؤمنين عليه السلام عرض كرد:

به‌چه علّت نعمتهاى خدايت‌را سپاس مى‌گزارى؟ اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: «به بلايى نظر مى‌كنم كه خداوند آن را از من دور كرده و ديگرى را مبتلا ساخته است‌