بخش اوّل- حقايق و نشانه‌هاى ايمان‌

بدين سان دريافتيم كه ايمان كانون نور فشرده‌اى است كه هرگاه گسترش يابد رنگ و لعاب زندگى صالحان را تشكيل مى‌دهد. اين كانون نور در واژه ايمان كه همان «لا الهَ الّا اللَّه» است جلوه‌گر مى‌شود. آن كانون، فشرده حقايق و بينشهاى كتاب خداست، به گونه‌اى كه اگر براى كسى ميسّر شود كه به گوهر حكمتها، احكام، سنّتها و هدايت كتاب الهى آگاهى يابد، همه را در يك كلام ساده درمى‌يابد كه همان «لا الهَ الّا اللَّه» است.

سخن نخستين ما پيرامون همين نور است كه به توفيق الهى، اندك اندك به تجلّيات و نشانه‌هاى آن خواهيم رسيد.

نور ايمان‌

با اراده آهنين است كه خداوند، مؤمن را از تاريكيهاى جهل به عرصه شناخت و از جذابيتهاى هوى و هوس به محبّت الهى و از خود محورى به كعبه حق و از هرج و مرج هوى پرستى به حاكميت عدالت مى‌كشاند.

در حديثى از امامان اهل‌بيت عليهم السلام آمده است كه فرموده‌اند: «هرگاه بدعتها رخ نمود، عالِم بايد عِلمش را آشكار سازد و اگر چنين نكند، نور ايمان از او گرفته مى‌شود ...» [1]