وَجُنُوداً لَّمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيراً [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از نعمتى كه خدا به شما داده است ياد كنيد بدان هنگام كه لشكرها بر سر شما تاخت آوردند، باد و لشكرهايى را كه نمى‌ديديد بر سرشان فرستاديم و خدا بدانچه مى‌كرديد بينا بود.»

چ- نعمت پيروزى به ما الهام مى‌كند كه اين ارزشها را كه خداوند در پرتو آنها ما را به پيروزى رسانده در خاطر داشته باشيم؛ ارزشهايى همچون توكّل بر خدا و تقوى. خداوند مى‌فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ‌ [2].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! نعمتى را كه خدا به شما بخشيد، به ياد آوريد، آن زمان كه جمعى (از دشمنان)، قصد داشتند دست به سوى شما دراز كنند (و شما را از ميان بردارند)، امّا خدا دست آنها را از شما بازداشت از خدا بپرهيزيد و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكّل كنند.»

ح- هنگامى كه مؤمن، لحظه وابستگى خود به خطّ رسالت و بيعتش با رسول اكرم صلى الله عليه و آله وتعهّدش با ميثاق ولايت، آنجا كه گفت: شنيديم و اطاعت مى‌كنيم را به خاطر مى‌آورد و از ذهن مى‌گذراند، تعهّدش به ارزشهاى رسالت و بندهاى اين ميثاق همچون تحقّق بخشيدن به عدالت و گواهى در راه خدا فزونى مى‌يابد. خداوند مى‌فرمايد:

وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَاقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ [3].

«نعمتى را كه خدا به شما داده است وپيمانى را كه با شما بسته‌است بدان هنگام كه گفتيد شنيديم و فرمانبردارى كرديم ياد آوريد. از خداى بترسيد كه خدا به آنچه در دلها مى‌گذرد آگاه است.»