چهارم- جايگاههاى ذكر الهى:

الف- هنگامى كه شيطان در دل اولياى خدا طوفان تعصّب برپا مى‌كند مؤمنان به ذكر خداوند، چنگ درمى‌زنند تا در دام شيطان گرفتار نشوند. خداوند مى‌فرمايد:

فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ... [1].

«چون مناسكتان را به جاى آورديد، پس خداوند را ياد كنيد، همچنان كه پدران خويش را ياد مى‌كرديد...»

ب- هنگام برآوردن فريضه حجّ كه خداوند همه را به سوى آن هدايت كرده و اين فريضه‌ها را از آميزه‌هاى شرك‌آميز و متعصّبانه، پاك ساخته است، مؤمنان به ذكر وياد خدا مشغول مى‌شوند و بر نعمت هدايت، او را شكر مى‌گذارند. خداوند مى‌فرمايد:

... فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن كُنْتُمْ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ‌ [2].

«و چون از عرفات بازگشتيد خدا را در مشعرالحرام ياد كنيد از آن رو كه شما را هدايت كرده، در حالى كه پيش از آن گمراه بوده‌ايد.»

پ- خداوند مى‌فرمايد:

وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ... [3].

«خداوند را در روزهايى چند ياد كنيد...»

پنجم- نامهاى نيك از آن خداوند است:

الف- به هنگام ياد خداوند، نامهاى نيكوى او را به خاطر مى‌آوريم، ذكر وياد خدا هنگام برآمدن سپيده‌دم و هنگام غروب خورشيد به وقت شامگاهان در دل‌