رياكارى، دورويى و سرمستى) و به همين سبب پاداش ايشان، دو چندان خواهد بود.

خداوند مى‌فرمايد:

وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتَاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ... [1].

«و مثل كسانى كه اموال خويش را براى طلب رضاى خدا از روى يقين و اعتقاد، انفاق مى‌كنند مثل بوستانى است بر تپه‌اى كه بارانى تند، بر آن بارد و دو چندان ميوه دهد...»

4- طالبان خشنودى خداوند (در امر به معروف و اصلاح امور) نزد خدا پاداشى بزرگ دارند. آيا آنها با هوى و هوسهاشان مخالفت كرده‌اند؟ خداوند مى‌فرمايد:

لَاخَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِن نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ وَمَن يَفْعَلْ ذلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً [2].

«در بسيارى از نجواهايشان فايده‌اى نيست، مگر در سخن آنان كه به صدقه دادن يا نيكى كردن و يا آشتى جويى فرمان مى‌دهند. و آن كس را كه براى خشنودى خدا چنين كند، پاداش بزرگى خواهيم داد.»

بدين ترتيب دين اسلام به جستجوى خشنودىِ خدا فرامى‌خواند. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است: «خدا را به سبب خشنود كردن كسى از خلقش خشمگين نسازيد و به هيچ يك‌از مردمان با دورى از خداوند عزّ وجلّ نزديك نشويد، زيرا ميان خدا و كسى از خلق او چيزى وجود ندارد كه به وسيله آن خيرى را به او بدهد و يا شرى را از او دور كند. مگر با فرمانبرى از خدا و طلبيدن رضاى پروردگار. فرمانبرى از خداوند، موفقيت و پيروزى هر خيرى است كه مورد طلب قرار گيريد و رهايى از هرگونه شرّى است كه بايد از آن پرهيز كرد و خداوند كسى را كه از او فرمان بَرد نگه مى‌دارد و