خداوند بر سركشى و نادانى منافق مى‌افزايد.

بايد گفت پيوند استوارى ميان انتظار ديدار خداوند و هدايت او و همچنين بدست آوردن ويژگيهاى والا وجود دارد، چنانكه اميد نداشتن به ديدار الهى و انكار آن نيز اصل و بنياد همه تباهيها را تشكيل مى‌دهد، چه، آدمى را دوستدار زندگى دنيوى مى‌سازد، بدين ترتيب مؤمن در پرتو مراتب قرب الهى، آن قدر اوج مى‌گيرد كه به بالاترين درجات كمال مى‌رسد.