تاريكى لحد، هول تهديدهاى الهى، مغاك غم‌انگيز قبر و فروافتادن سنگ سنگينى آن! [1]»

نوزدهم- راه بهشت.

«اى بندگان خدا، تمامى شما را به تقواى الهى توصيه مى‌كنم، كه حق خدا بر شما و موجب حق شما بر او است. در كسب تقوا از خدا يارى بجوييد، و در راه خدا از نيروى تقوا مدد بخواهيد، كه تقوا امروز را دژ و سپرى است و فردا به سوى بهشت راهى‌، مسلكش آشكار باشد، پوينده‌اش را سودى سرشار رساند و امانت دارش را نگهبان باشد.

تقوا همواره خود را براى بقاى امّت‌ها- از گذشته و آينده- به نمايش گذاشته است چرا كه- فردا، چون خداوند تعالى پديده‌ها را بازگرداند، داده‌هايش را واستاند، و از بخشيده‌هايش بپرسد- همگان را به تقوى نياز باشد. امّا آنها كه پذيرايش شوند و به گونه‌اى درخور، بارش را به دوش كشند، بس انگشت شمارند و ستايش خدا را سزاوار، آنجا كه مى‌فرمايد:... بندگان سپاس‌گزار من بس اندكند. [2]»

بيستم- تقوى، داروست.

«راستى را كه تقواى الهى درد قلبهاتان را دارو، كوردلى‌هاتان را بينايى، بيكارى تن‌هايتان را درمان، سينه‌هاى فاسدتان را اصلاح‌گر، جان‌هاى آلوده‌تان را پاكيزگى‌، تيرگى چشمانتان را روشنايى، ترس و دلهره‌هاى درونى‌تان را امنيّت و سياهى تاريكى‌تان را روشنى است. پس طاعت خداوندى را نه جامه زبرين، كه جامه زيرين خويشتن خويش سازيد، ودر زير آن به درون جانتان نفوذش دهيد،