داشته جاودان نگاهش مى‌دارد و او را نزد خود در منزل گرامى و در سرايى كه براى خويش، اختيار فرموده وارد نمايد، سايه آن سرا عرش و روشنايىِ آن، خشنودىِ خدا است، زيارت كنندگان آن فرشتگان و دوستان آن، پيغمبران او مى‌باشند. پس به سوى آخرت بشتابيد و بر مرگها پيشى گيريد، زيرا نزديك است كه آرزوى مردم، قطع شده و مرگ، آنها را دريابد و باب توبه و بازگشت، برايشان بسته شود. پس شما در جايگاهى قرار داريد كه پيشينيان شما، بازگشت به آن را درخواست كردند، و شما در دنيا كه جاى ماندنتان نيست، مسافر رهگذريد، شما را به كوچ كردن از آن اعلام و به توشه برداشتن از آن، امر فرموده‌اند و بدانيد اين پوست نازك را شكيبايى بر آتش نيست، پس به خودتان رحم كنيد كه شما در دنيا خود را به مصيبتها و سختيها آزموده‌ايد. [1]»

نهم- توشه رساننده.

«بندگان خدا! شما را سفارش مى‌كنم به تقوى و ترس از خدا كه آن توشه و پناه است؛ توشه‌اى است كه دارنده‌اش را به منزل مى‌رساند و پناهى است كه از سختيها مى‌رهاند، شنونده‌ترين دعوت كننده (رسول اكرم صلى الله عليه و آله)، به آن دعوت فرموده و بهترين درك كننده آن را درك كرد، پس دعوت كننده، آن را به گوش ديگران رسانيد و درك كننده آن، رستگار گرديد.

بندگان خدا! تقوى و ترس از خدا، دوستان خدا را از ارتكاب حرام باز مى‌دارد، خوف و ترس در دلهاشان قرار مى‌دهد، به طورى كه آنها را در شبها بيدار و در شدّت گرمىِ روزها تشنه نگه‌مى‌دارد، پس آسايش را به رنج و سيرابى را به تشنگى، تبديل نمودند و مرگ را نزديك دانسته و به انجام عمل نيكو شتافتند و آرزو را دروغ پنداشته‌، اجل را در نظر گرفتند. [2]»