دامن همّت به كمر زده باشد، در تلاش، چالاك و در ربودن فرصت‌ها چابكى كند، و با ترس از دست دادن مهلت‌ها پيشى گيرد، همواره به نوزايى‌هاى سرنوشت انديشد و در جنبشى كه آغاز كرده، نگران بازگشت و فرجام باشد. [1]»

ششم- سخن حكيمانه‌اى بشنود و بپذيرد.

«خدا رحمت كند مردى را كه سخن حكيمانه‌اى بشنود و بپذيرد و چون به راه راست خوانده شود، به طرف آن برود و دامن راهنما را بگيرد و نجات يابد.

پروردگارش را مراقبت نمايد و از گناه خود بترسد، عمل خالص پيش فرستد وكردارش نيكو و شايسته باشد. به دست آورد آنچه كه براى او ذخيره شده است و دورى كند از آنچه منع گرديده، تير به نشان زند و كالاى آخرت را به جاى كالاى دنيا گرد آورد، بر خواهش نفس خود غلبه يابد و آرزوهايش را دروغ پندارد، شكيبايى را مركب نجات و رستگارى خويش گرداند، تقوى و پرهيزكارى را توشه مرگ خويش گرداند و در راه روشن، قدم بنهد و از شاهراه درخشنده دور نگردد، مهلت چند روز زندگى را غنيمت شمرده، فرصت را از دست ندهد و آماده مرگ باشد و از كردار، توشه بردارد. [2]»

هفتم- گواه، همان حاكم است.

«از گناهان خدا در خلوتها پرهيز كنيد كه گواه، همان حاكم است. [3]»

هشتم- تقوى: عامل بيرون رفتن از فتنه‌ها.

«و بدانيد هركه تقوى پيشه گرفته و از خدا بترسد، حق تعالى، راه بيرون شدن از فتنه و تباهيها، روشنايى‌ها و تاريكيها را به او نشان مى‌دهد و در آنچه آرزو