2- خداوند متعال مى‌فرمايد:

... وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ‌ [1].

«... و همچنان كه مشركان همگى به جنگ شما برخاستند همگى به جنگ ايشان برخيزيد و بدانيد كه خدا با پرهيزكاران است.»

آيا در اينجا نمى‌بينيد كه چگونه پشتيبانى الهى در اينكه خداوند، همراه پرهيزكاران است ظهور كرده است و اين هنگامى است كه خداوند متعال دستور مى‌دهد كه بايد با همه كافران، بستيزيد.

3- نيز هنگامى كه خداوند به سخت‌گيرى با كافران دستور مى‌دهد به پرهيزكاران وعده مى‌دهد كه خدا همراه ايشان خواهد بود. خداوند مى‌فرمايد:

... وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ‌ [2].

«... تا در شما شدّت و درشتى يابند و بدانيد كه خدا با پرهيزكاران است.»

4- آرى! كسى كه خداى خويش را پروا مى‌كند، به همه حدود شرعى پايبند مى‌باشد و به آنچه خداوند، فرمان داده عمل مى‌كند و به سنّتهاى الهى كه وحى، يادآور آنها شده چنگ مى‌زند، اعمالش ضامن رستگار شدن اوست كه با توفيق الهى و عنايت خاص او تحقّق مى‌پذيرد. خداوند سبحان مى‌فرمايد:

إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَالَّذِينَ هُم مُحْسِنُونَ‌ [3].

«خدا با كسانى است كه مى‌پرهيزند و نيكى مى‌كنند.»

5- از ابعاد لطف الهى و عنايت خاص او نسبت به پرهيزكاران آن است كه خداوند آنها را به رشد مى‌رساند و بديشان فرمان مى‌دهد تا در پرتو آن، حق را بشناسند و به راه رستگارى برسند. خداوند مى‌فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ‌