«... كتابى كه به شما داديم با نيرومندى بگيريد و هرچه را كه در آن آمده است به ياد داريد باشد كه پرهيزكار شويد.»

11- بدين ترتيب تقوى با موعظه صالحان رشد مى‌كند. ممكن است برخى بپرسند چرا بايد كسى را كه به امور مهلك مى‌پردازد، اندرز داد (مثل صيد بنى‌اسرائيل در روز شنبه).

پاسخ آنها اين است كه غرض از اندرز ايشان تمام كردن حجّت و اميد مجهّز شدن آنها به تقواست. خداوند مى‌فرمايد:

وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَاباً شَدِيداً قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَى‌ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ‌ [1].

«و آنگاه كه گروهى از ايشان گفتند: چرا قومى را پند مى‌دهيد كه خدا هلاكشان خواهد كرد و به عذابى دردناك مبتلا خواهد ساخت‌؟ گفتند: تا ما را نزد پروردگارتان عذرى باشد. و باشد كه پرهيزكار شوند.»

دهم- عاقبت تقوى در زندگى:

عاقبت پرهيزكاران كدام است؟ ما از آيات مباركه امورى را الهام گرفتيم كه به تقوى فرامى‌خوانند و دراين هنگام دانستيم كه عاقبت پرهيزكاران، نيك خواهد بود و آنچه ما هم اكنون يادآور مى‌شويم چيزى نيست، مگر تكميل آنچه در آغاز گفتيم:

الف- همانا خداوند با پرهيزكاران است:

1- حمايت خداوند از پرهيزكاران بر توكّل آنها به خداوند و اطمينان اعمالشان مى‌افزايد و اسبابى را براى آنها فراهم مى‌كند تا به هدفهايشان برسند و راههاى پرهيزكارى را به ايشان مى‌نمايانَد و آنها را به رشد مى‌رسانَد. خداوند مى‌فرمايد:

... وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ‌ [2].

«... و از خدا بترسيد و بدانيد كه او با پرهيزكاران است.»