بخش چهارم- تقوى، جامه ايمان‌

كرانه‌هاى واژه تقوى چيست؟ ريشه و انگيزه‌هاى آن كدام است؟ و نيز حقيقتهاى آن در جان، زندگى، عوامل رشد و انجام آن چه امورى هستند؟

اوّل- واژه تقوى:

تقوى از واژه «وقايه» گرفته شده كه به معناى حفظ و نگهدارى است. انسان را خطر دربرگرفته، اگر او عاملى را در اختيار داشته باشد كه او را از خطر حفظ كند، نجات مى‌يابد و الّا به هلاكت مى‌رسد.

1- در جان انسان، كبر، حسد و كينه توزى نهفته است، در سخن او دروغ، انحراف و تباهى به چشم مى‌خورد، در اعمال او ستم و زشتكارى و گناه ديده مى‌شود. پس اگر تقوى بدو داده شود از آتش بدور مى‌ماند، زيرا آتش، همان حقيقت بديهاى دنيا در آخرت است.

امّا اگر به آدمى تقوى داده نشود به رو، در آتش خواهد افتاد. خداوند متعال مى‌فرمايد:

أَفَمَن يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ... [1].

«آيا آن كس كه در روز قيامت با چهره خويش عذاب سخت قيامت را از خود باز مى‌دارد...»