بنابر آن براى يهود حكم كردند و نيز خداشناسان و دانشمندان كه به حفظ كتاب خدا مأمور بودند و بر آن گواهى دادند...»

مى‌بينيم كه چگونه خدا گرايان و دانشمندان، جانشينان پيامبر در داورى بر اساس كتاب خدا (و رهبرى جمع مؤمنان) گشتند. اين به دليل پاسدارى و آگاهى آنها و گواهى دادن به كتاب خدا بود (يعنى عدالت ايشان)، در حالى كه معيار رهبرى پيامبران تسليم آنها در برابر خداوند بود.

نوزدهم- اسلام، نيكوترين پايان:

1- از آنجا كه اسلام، تجلّى‌گاه الهى است، مؤمنان خداى خويش را مى‌خوانند تا آنها را در راه استقامت دينى تا آخرين لحظات زندگى خويش توفيق دهد. خداوند متعال مى‌فرمايد:

.... فَاطِرَ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنتَ وَلِيىِّ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ‌ [1].

«اى آفريننده آسمانها و زمين! تو ولىّ و سرپرست من در دنيا و آخرت هستى، مر ا مسلمان بميران و قرين شايستگان ساز.»

2- مؤمنان، پيوسته از خداوند مى‌خواهند كه در ميان نسل خويش، خطّ اسلام را استمرار بخشد، چه عشق آنها به ارزشهاى والا كه در اسلام (تسليم) تجسّم يافته، و نيز محبّت آنها نسبت به نسل خويش، آنها را به اين دعوت مبارك فرامى‌خواند. خداوند متعال مى‌فرمايد:

رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ... [2].

«اى پروردگار ما! مارا فرمانبردار خويش ساز ونيز فرزندان مارا فرمانبردار خويش گردان...»