«... و چون وعده پروردگار من در رسد، آن را زير و زبر كند و وعده پروردگار من حق است.»

4- دراين هنگام چشمان كافران از اين وعده حق خيره مى‌ماند. خداوند مى‌فرمايد:

وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا... [1].

«و آن وعده حق نزديك گردد در آن هنگام چشمهاى كافران از وحشت از حركت باز مى‌ماند...»

5- وعده خداوندى در دادن پاداش برتر در آخرت، صادق است، و گواه آن پاداش كمترى است كه در دنيا دريافت مى‌كنيم، در واقع وعده خدا در هر دو مورد حق است. به نظر مى‌رسد آيه زير ما را به اين مفهوم مى‌رساند:

أَلَا إِنَّ للَّهِ مَا فِي السَّماوَاتِ والْأَرْضِ أَلَا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَايَعْلَمُونَ‌ [2].

«بدانيد كه هرچه در آسمانها و زمين است از آنِ خداست. و آگاه باشيد كه وعده خدا حق است، ولى بيشترشان نمى‌دانند.»

6- در روز رستخيز هنگامى كه كافران همديگر را ملامت مى‌كنند، و پيروان از رهبران تبرّى مى‌جويند، در آن هنگام دار و دسته شيطان نيز از او تبرّى مى‌جويند همچنانكه شيطان نيز از آنها تبرّى مى‌جويد و به دنبال از دست رفتن فرصت، اعتراف مى‌كند كه وعده خداوند حق است و بر پشيمانى ستمگران افزوده مى‌شود. خداوند مى‌فرمايد:

وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ... [3].

«چون كار به پايان آيد، شيطان گويد: خدا به شما وعده داد و وعده او حق بود و من نيز به شما وعده دادم ولى وعده خود خلاف كردم...»

7- به طور كلّى وعده خداوند حق است خواه در دنيا باشد، خواه در آخرت. اين چنين بود كه در باور نوح عليه السلام وعده الهى براى نجات او وبستگانش، همه ايشان چه‌