«اين اللَّه پروردگار حقيقى شماست، بعداز حقيقت جز گمراهى چيست‌؟ پس به كجا روى مى‌آوريد.»

7- خداوند همان فرمانرواى حق است، زيرا بر عرش جاى گرفته و كتاب را فروفرستاده است و پايان كار به سوى اوست، و چهره‌ها روبه سوى او دارند. خداوند مى‌فرمايد:

فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ... [1].

«پس برتر است خداوندى كه فرمانرواى حق است...»

پنج- خداوند، نگهبان حق:

خداوند حكيم و منزّه، همان قدرتى است كه سنّتهاى الهى (نظامهاى موجود در هستى) را در آفرينش خود محاسبه مى‌كند و به جريان مى‌اندازد و كائنات را به آنها ملزم مى‌كند. پس نظم، موجود است و خداى ما نگهبان آن مى‌باشد.

خداوند است كه از طريق وحى و عقل اين حق را به آگاهى انسان مى‌رساند و با كلمات خود آن را استوار مى‌گرداند تا برهان آن آشكار گردد و آنگاه بر جامعه بشرى ضروريش مى‌گرداند. از ابعاد حفظ حق (كه در سالت جلوه‌گر است) آن است كه خدا حق را از دستهاى تحريف‌گر و متقلّب حفظ مى‌كند. خدا به ما وعده داده است كه نگذارد راه راست در ميان ديگر راهها گم شود يا كسى كه آن را برمى‌گزيند از هدفش بدور افتد.

از نمودهاى حفظ حق آن است كه خداوند سبحان در پيروى از هوى و هوسهاى مشركان و تمايلات ايشان، حق را تغيير نمى‌دهد؛ به عنوان نمونه مى‌توان به تقاضاى مشركان مبنى بر فروفرستادن آشكار فرشتگان سخن گفت كه در چارچوب سنّتهاى الهى با مصلحت آزمون، پيوند كامل دارد. اگر فرشتگان هم نازل شوند آنها نگاه نمى‌كنند و ايمان نمى‌آورند.