سنّتهايى كه خداوند سبحان بر آسمانها و زمين حاكم كرده همان سنّتهاى موجود و ثابت مى‌باشند كه آسمانها و زمين بر پايه اين سنّتها و از طريق آنها و در محدوده آنها گردش مى‌كنند.

سه- حق، از سوى خداست:

1- خداوند سبحان همان خالقى است كه تقدير و تدبير مى‌كند و نام او حق است و حق از سوى اوست و سخن او حق است، چنانكه كتاب فروفرستاده شده از سوى او نيز حق مى‌باشد.

اوست كه آسمانها و زمين را به كمال بيافريد و ابداع كرد پس چگونه حق از جانب او نيست. اينك بيائيد در آيه پيشگفته و بويژه دراين سخن خدا انديشه كنيم كه مى‌فرمايد:

وَيَوْمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُ‌ مى‌بينيد كه چگونه بينش آفرينشگرىِ خداوندى با اين بينش كه سخن او حق است پيوند مى‌خورد، زيرا ما از اين درمى‌يابيم كه حقيقت دوم برخاسته از حقيقت نخست است.

2- بنابراين، اين خداست كه حق مى‌گويد؛ حقى كه هدايت الهى از ابعاد آن شمرده مى‌شود. خداوند مى‌فرمايد:

... وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ‌ [1].

«... و سخن حق از آن خداست و اوست كه راه مى‌نمايد.»

3- خداوند مى‌فرمايد:

... فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ... [2].

«... آنان كه ايمان آورده‌اند مى‌دانند كه آن مَثَل درست و از جانب پروردگار آنهاست...»

ارزش پذيرش حق- هرچه كه باشد- بدين اعتبار است كه از سوى خداوند سبحان مى‌باشد، زيرا خداى سبحان از هر چيزى آگاه است و ناگزير بايد بدون هيچ گونه‌