تسليم در برابر خدا و فرمانبرى محض از شريعت اوست.

هنگامى كه شتران براى سر بُريدن به صف ايستاده‌اند ما به ياد نعمت خدايى مى‌افتيم كه چگونه آنها را كه پيكرشان بزرگتر از ماست در اختيار ما قرار داده، و درپى آن اين سؤال رُخ مى‌نمايد كه چرا خداوند چهارپايان را مسخّر ما گردانيده است؟ شايد پاسخ آن اين باشد كه ما خداوند را سپاس بگذاريم و ديگران را از رزق خدا اطعام كنيم و تنها خدا را بى‌هيچ انبازى ياد آوريم. خداوند مى‌فرمايد:

(وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ كَذلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ) [1]

«شتران قربانى را براى شما از شعاير خدا قرار داديم. شما را در آن خيرى است و همچنان كه بر پاى ايستاده‌اند نام خدا را بر آنها بخوانيد و چون پهلويشان بر زمين رسيد از آنها بخوريد و فقيران قانع و گدايان را اطعام كنيد. اينها را براى شما رام كرديم. باشد كه سپاسگزارى كنيد.»

حدود الهى در حجّ:

1- خداوند حدود حجّ را روشن كرده و مهمترين آنها به پايان بردن‌