نهاديم. سلام بر ابراهيم.»

و سپس مى‌گويد:

(ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ).

«سپس چرك از خود دور كنند و نذرهاى خويش را ادا كنند و بر آن خانه كهنسال طواف كنند.»

از اعمال روز عيد است حلق و تقصير و زدودن چركهاى ظاهرى به عنوان سمبلى براى از ميان بردن گناهان با اعمال حجّ كه از آن جمله است وفا كردن به نذرها و دادن كفّاره، و آنگاه زمانى كه اعمال منى‌ به پايان رسيد، به سوى بيت‌اللَّه مى‌روند تا به طواف حجّ بپردازند.

8- خداوند به سنّت قربانى كردن در ميان ملّتها و به هدف از آن اشاره دارد و مى‌فرمايد:

(وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى‌ مَا رَزَقَهُمْ مِن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلهُكُمْ إِلهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ) [1]

«براى هر امّتى رسم قربانى كردنى نهاديم، تا بدان سبب كه خدا از چهارپايان روزيشان داده است نام اورا بر زبان رانند. پس خداى شما خدايى يكتاست، در برابر او تسليم شويد وتواضع‌كنندگان‌را بشارت‌ده.»

بدين ترتيب هدف از اين آيين (تقديم كردن قربانى) بيان اين مطلب است كه نعمتها از سوى خدا هستند و هدف والا از اين كار