تفصيل احكام:

1- زن، با عقد، مالك مهر مى‌گردد پس اگر مهر در دست مرد تلف شود از مرد است، واگر در آن عيبى يافت شود زن مى‌تواند آن را بازگرداند يا ما به التفاوت را بستاند. و زن مى‌تواند از اداى حق شوهر امتناع كند (تمكين ندهد) تا مقدار فورى مهريه را به كمال بستاند، ودر اين ميان تفاوتى نيست بين اينكه مرد توانگر باشد يا تهى دست، اما مهرى كه بعداً بايد پرداخت شود متفاوت است وزن نمى‌تواند نسبت به آن چنين كند.

2- بايد به شرايطى كه در مورد مهريه مورد توافق طرفين قرار گرفته است عمل شود. پس اگر شرط شود كه زن با پول مهر اثاث خانه بخرد زن بايد به اين شرط عمل كند، واگر شرط نكرده‌اند ولى اين امرى عرفى است كه بر اساس آن رضايت به عقد داده‌اند، زن نيز بايد بدان عمل كند، زيرا شرط ضمنى است، ولى اگر دو طرف شرطى گذارند كه مخالف قرآن وسنت رسول است، مانند اينكه شرط شود كه مرد ديگر ازدواج نكند يا ميان او وهووى او عدالت بر قرار نكند، شرط باطل است وعقد ومهر، صحيح است، ولى اگر زن سواى اين شرايط باطل به اين مقدار مهر، راضى نباشد بايد هر دو در مورد مقدار مهر، سازش كنند يا به مهر المثل باز گردند.

3- اگر در عقد، مهرى ذكر نكنند ومرد دخول كرده باشد بايد مهر المثل را به او بپردازد. واگر پيش از دخول او را طلاق دهد بايد او را به چيزى كه باسطح اجتماعى آنان تناسب داشته باشد، بهره‌مند سازد.

4- مهر المثل يعنى ارزيابى مشابه اين زن از نظرگاههاى مختلف (مثل زيبايى، اصالت وحيثيت خانوادگى) براى شناخت مقدار مهر