فلا تأته إليهم» [1].

«آن گونه كه دوست‌دارى مردم با تو رفتار كنند تو هم با آنان رفتار كن، و آن گونه كه كراهت دارى مردم با تو رفتار كنند تو هم با آنان رفتار نكن.»

13- امام باقر عليه السلام فرمود:

«كفى بالمرء عيباً أن يتعرّف من عيوب الناس ما يعمى عليه من أمر نفسه، أو يعيب على الناس أمراً هو فيه لا يستطيع التحوّل عنه إلى غيره، أو يؤذي جليسه بما لا يعنيه» [2].

«در عيب انسان همين بس است كه از عيبهاى مردم بشناسد آنچه را كه از امر خودش نمى‌بيند، يا بر مردم چيزى را عيب بگيرد كه او خود گرفتار آن باشد و نتواند آن را از خود دور كند، يا همنشينى خود را به چيزهايى كه به او ارتباط ندارد آزار دهد.»

14- امام صادق عليه السلام فرمود:

«اتّقوا اللَّه واعدلوا فإنّكم تعيبون على قوم لا يعدلون» [3].

«تقواى الهى پيشه كنيد و به عدالت رفتار نماييد، زيرا شما بر گروهى عيب مى‌گيريد كه آنها به عدالت رفتار نمى‌كنند.»

15- باز هم امام صادق عليه السلام فرمود:

«إنّ من أعظم الناس حسرة يوم القيامة من وصف عدلًا ثمّ خالفه إلى غيره» [4].

«بيشترين مردم از جهت حسرت در روز قيامت كسى است كه عدالت را توصيف كند ولى خود بر خلاف آن عمل نمايد.»