وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ) [1]

«تعداد ماهها نزد خداوند در كتاب الهى، از آن روز كه آسمانها و زمين را آفريده، دوازده ماه است كه چهار ماه از آن، ماه حرام است. اين آيين ثابت و پا برجاست. در اين ماهها به خود ستم نكنيد و با مشركان دسته جمعى پيكار كنيد همانطور كه آنان دسته جمعى با شما مى‌جنگند و بدانيد خداوند با پرهيزكاران است.»

اين آيه دلالت مى‌كند بر اينكه جنگ در ماههاى حرام، حرام است و هتك حرمت اين ماهها، ظلم محسوب مى‌شود.

3- (فَإِذَا انسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُوا وَأَقَامُوا الْصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ) [2].

«وقتى ماهها حرام پايان گرفت، مشركان را هرجا يافتيد به قتل برسانيد، و آنها را اسير سازيد، و محاصره كنيد، و در هر كمينگاه، بر سر راه آنها بنشينيد. و هرگاه توبه كنند و نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند آنها را رها سازيد، زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است.»

(الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ فَمَنِ اعْتَدَى‌ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى‌ عَلَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ) [3].

«ماه حرام در برابر ماه حرام (اگر دشمنان، احترام آن را شكستند، و در آن با شما جنگيدند، شما نيز حق داريد مقابله به مثل كنيد) و تمام حرامها (قابل) قصاص است، و هركس بر شما تجاوز كرد، همانند آن بر او تعدّى كنيد و از خدا بپرهيزيد