حكم جنگ در حَرَم و در ماههاى حرام‌ [1]

قرآن كريم:

1- (وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُم وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ القَتْلِ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى‌ يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِن قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ) [2].

«و آنها را [/ بت پرستانى كه از هيچگونه جنايتى ابا ندارند] هر كجا يافتيد به قتل برسانيد و از آنجا كه شما را بيرون ساختند [/ مكّه‌]، آنها را بيرون كنيد و فتنه از كشتار هم بدتر است، و با آنها در نزد مسجدالحرام جنگ نكنيد مگر اينكه در آنجا با شما بجنگند. پس اگر در آنجا با شما پيكار كردند آنها را به قتل برسانيد. چنين است جزاى كافران.»

اين آيه دلالت مى‌كند بر اينكه جنگ در نزد مسجدالحرام، حرام است مگر اينكه دشمن آغازگر جنگ در آنجا باشد.

2- (إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماوَاتِ‌