«شايسته نيست مؤمنان همگى (به سوى ميدان جهاد) كوچ كنند؛ چرا از هر گروهى از آنان طايفه‌اى كوچ نمى‌كند، تا در دين آگاهى يابند و به هنگام بازگشت به سوى قوم خود، آنها را بيم دهند. شايد بترسند و خوددارى كنند!»

3- (كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَن مُنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ) [1].

«آنها از اعمال زشتى كه انجام مى‌دادند، يكديگر را نهى نمى‌كردند. چه بدكارى انجام مى‌دادند!»

4- (لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَن قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ) [2].

«چرا دانشمندان نصارا و علماى يهود، آنها را از سخنان گناه‌آميز و خوردن مال حرام نهى نمى‌كنند؟ چه زشت است عملى كه انجام مى‌دادند!»

5- (فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُولُوا بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الْأَرْضِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّنْ أَنْجَيْنَا مِنْهُمْ وَاتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَا أُتْرِفُوا فِيهِ وَكَانُوا مُجْرِمِينَ) [3].

«چرا در قرون (و اقوام) قبل از شما، دانشمندان صاحب قدرتى نبودند كه از فساد در زمين جلوگيرى كنند؟ مگر اندكى از آنها كه نجات‌شان داديم. و آنان كه ستم مى‌كردند، از تنعّم و كامجويى پيروى كردند و گناهكار و مجرم بودند.»

فقه آيات‌

1- ترك نهى از منكر، به مجرّد ترس از اينكه طرف مقابل ردّ كند