اختصاص دهد. در قرآن مجيد موارد مصرف حقوق شرعى را برشمرده كه در مقدّمه آنها «سبيل اللَّه» است و بارزترين و روشن‌ترين مصداق «سبيل اللَّه» امور جهادى است.

3- بر دولت است كه قوانين و مقرّرات خاصّى را براى مجاهدين وضع كند؛ مانند مقدّم داشتن آنان بر ساير مردم در صحنه سياسى، و تخصيص امتيازات اقتصادى براى آنان به مقتضاى شرايط موجود كشور.

4- همچنين شايسته است جامعه، مجاهدين را در ساير شؤون اجتماعى نيز مورد احترام قرار دهد، مانند كمك دادن به آنان در صورت نياز و برتر دانستن آنان در تأمين اجتماعى و در ازدواج و حتّى در مجالس و مانند آن.

5- بر مجاهدين است كه از وحدت و اتّفاق خود پاس بدارند، و اجازه ندهند كه اختلافات اجتماعى در صفوف آنان نيز رخنه كرده و در ميان آنان چند دستگى ايجاد نمايد، كه در اين صورت هيبت و اقتدار آنان سقوط كرده و آبرو و عزّت آنان فروخواهد ريخت.

و- صفّ جهاد

ذوب شدن در بوته جهاد، مهمترين شرط تشكيل وحدت صف جهادى، ترقى و تعالى مجاهدين تا مرتبه پيوستن به حزب اللَّه است، مرتبه‌اى كه بالاترين درجات تكامل در تشكيلات ايمانى و جهادى است.

خداوند سبحان دراين رابطه مى‌فرمايد:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌