دوستان و اولياى خدا

قرآن كريم:

1- (وَإِن جَاهَدَاكَ عَلَى‌ أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفاً وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ) [1].

«و هرگاه آن دو (پدر و مادر) تلاش مى‌كنند كه تو چيزى را همتاى من قرار دهى كه از آن آگاهى ندارى، از ايشان اطاعت نكن، ولى با آن دو در دنيا به طرز شايسته‌اى رفتار كن و از راه كسانى پيروى كن كه توبه‌كنان به سوى من آمده‌اند، پس بازگشت همه شما به سوى من است و من شما را از آنچه عمل مى‌كرديد آگاه مى‌كنم.»

2- (وَالَّذِينَ آمَنُوا مِن بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولئِكَ مِنكُمْ وأُولُوا الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ) [2].

«و كسانيكه بعداً ايمان آوردند و هجرت كردند و با شما جهاد نمودند، از شما هستند؛ وخويشاوندان نسبت به يكديگر، در احكامى كه خدا مقرّر داشته،