«المرأة إذا رأت الدم في أوّل حيضها فاستمرّ بها الدم تركت الصلاة عشرة أيام، ثمّ تصلّي عشرين يوماً، فإن‌استمرّبهاالدم بعد ذلك تركت الصلاة ثلاثة أيام وصلّت سبعة وعشرين يوماً» [1].

«اگر زنى در اوّلين قاعدگى خود خون ببيند، و خون او ادامه پيدا كند، ده روز نماز را ترك مى‌كند، سپس بيست روز نماز مى‌خواند، پس اگر خون ادامه پيدا كرد، سه روز نماز را ترك مى‌كند و بيست و هفت روز نماز مى‌خواند.»

احكام‌

شك در خونى كه زن مى‌بيند، خالى از حالات ذيل نيست:

1- اگر نداند كه چيزى از رحم خارج شده است يا نه، بنا را براين بگذارد كه چيزى خارج نشده است و بر او تفحّص و بررسى واجب نيست.

2- اگر بداند كه چيزى از رحمش خارج شده ولى نداند كه خون است ياماده روان ديگر، لازم است بررسى كند تامطمئن شود كه خون است يا چيز ديگر، و در صورتى كه ثابت شود خون است بايد به مشخّصات و نشانه‌ها رجوع كند، تا بداند كه خون حيض است يا چيز ديگر.

3- اگر بداند كه آنچه خارج شده خون است ولى نداند كه از كدام قسم خونها است، دراين‌جا چند صورت وجود دارد: