از بين برده است، و آن زن خون زيادى ديده كه (روزهاست) قطع نمى‌شود، درباره نماز چه بايد بكند؟ امام فرمود:

«تمسك الكرسف فإن خرجت القطنة مطوّقة بالدم فإنّه من العذرة (أي: دم البكارة) تغتسل وتمسك معها قطنة وتصلّي، وإن خرج الكُرْسُف منغمساً بالدم فهو من الطمث، تقعد عن الصلاة أيام الحيض» [1].

«پنبه‌اى را در محل قرار مى‌دهد (سپس بيرون مى‌آورد) پس اگر اطراف بيرونى پنبه آغشته به خون شده بود، آن خون بكارت است، بايد خود را بشويد و در محل، پنبه‌اى را قرار دهد و نماز بخواند، امّا اگر خون در پنبه نفوذ كرده بود، آن خون قاعدگى است، بايد در روزهاى قاعدگى نماز را ترك نمايد.»

2- سماعه مى‌گويد كه از امام معصوم عليه السلام درباره دخترى سؤال نموده‌كه‌براى اوّلين بار خون قاعدگى ديده، وبيرون آمدن خون سه ماه به طول كشيده، و او نمى‌داند روزهاى قاعدگى خود كدام است؟ امام فرمود:

«اقراؤها مثل أقراء نسائها، فإن كانت نساؤها مختلفات فأكثر جلوسها عشرة أيام، وأقلّه ثلاثة أيام» [2].

«روزهاى قاعدگى او همانند خويشاوندان اوست، پس اگر روزهاى قاعدگى ايشان متفاوت بود، بيشترين قاعدگى خود را ده روز وكمترين آن را سه روز قرار مى‌دهد.»

3- حضرت صادق عليه السلام فرمود: