مى‌باشد، و گويا سؤال مردم از خود حيض نبوده بلكه از حالت حيض براى زن بوده و جواب هم مطابق سؤال ذكر شده است.

ج- واژه‌ (أَذىً) به معناى عارضه‌اى است كه متناسب طبع انسان و خوشايند او نيست. [1] به نظر مى‌رسد كه‌ (أَذىً) چيزى كمتر از «ضرر» است و مخالف آن راحتى است و در آيه به معناى يك حالت غير طبيعى در زن مى‌باشد.

د- امر به اعتزال و كناره‌گيرى از زنان‌ (فَاعْتَزِلُوا) در حالت حيض يا در زمان آن، يك امر و دستور عامّ است و نشان مى‌دهد كه هر نوع نزديك شدن به زنان و به هر صورت ناپسند است ولى جمله بعدى قرآن، نزديكى حرام را به آميزش جنسى اختصاص داده است و اين بدان معنى است كه حكم (كناره‌گيرى مطلق) نوعى از حكم تنزيهى يا آن چيزى است كه آن را كراهت مى‌ناميم.

ه- اينكه در آيه: (فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ) آمده، نه «فيه»، يعنى اسم «محيض» تكرار شده و به جاى آن ضمير نيامده است، شايد اين نكته را برساند كه دورى كردن از زنان مخصوص حالت جريان خون نيست بلكه ساير ايام حيض وروزهايى را كه در حكم حيض است نيز شامل مى‌شود.

و- نهى از مقاربت‌ (وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ) كه با توجّه به جمله‌ (فَأْتُوهُنَّ) تنها به معناى مقاربت جنسى و آميزش است، تأكيد بر اين مطلب است كه در حالت حيض تنها آميزش جنسى حرام است‌