سيمان، چوب و همچنين فرش، حصير و گياه پاك كننده نيستند.

2- شرط پاك شدن اين است كه زمين پاك و خشك باشد. رطوبت اندك اشكال ندارد امّا زمينى كه رطوبت زياد داشته باشد، بنابر احتياط پاك كننده نيست.

3- اشياى يادشده در صورتى پاك مى‌شود كه- پس از برطرف شدن آثار ظاهرى نجاست روى زمين راه رفته شود يا آنها را بر روى زمين بكشند. و اقوى اين است كه صرف تماس با زمين يا كشيدن خاك و سنگ بر روى محل نجس، كفايت نمى‌كند.

4- در اثر راه رفتن بر روى زمين، لاستيكهاى ماشين، نوك عصا، دستان طفلى كه بر روى زمين مى‌خزد، جوراب، نعل اسب و مانند آن پاك مى‌شود.

5- زمين چيزهايى را پاك مى‌كند كه در حال راه رفتن با زمين تماس يافته يا خاك را لمس كرده باشد. پس فرورفتگى كف پا و ما بين انگشتان را در صورتى پاك مى‌كند كه باخاك تماس پيدا كرده باشد وگرنه پاك نمى‌گردد امّا داخل كفش و روى پاها يا انگشتان (در صورتيكه بر روى پاشنه پا راه برود) وپاشنه پا را (در صورتيكه با انگشتان خود راه برود) پاك نمى‌گرداند چون تماس با زمين حاصل نشده است.

6- در نجاستى كه به وسيله زمين پاك مى‌شود، فرقى نيست كه منبع آن نجاست خود زمين باشد يا غير آن. پس اگر پاهايت خونين شد و باآن بر روى زمين پاك راه رفتى و نجاست و آثار آن برطرف شد، پاهايت پاك شده است.