بالا (اسطوانه‌اى و مربّع) اضافه نمائى، موافق‌تر با احتياط و نزديكتر به طهارت است ولى واجب نيست.

اين مسأله فروعى دارد كه بيان مى‌شود:

1- آب كُرّ نجس نمى‌شود مگر اينكه عين نجاست به آن برسد و رنگ يا مزه و يا بوى آن را تغيير دهد چنانكه در آب جارى تفصيل آن گذشت.

2- اگر عين نجاست، مقدارى از كُرّ را نجس گرداند و رنگ يا بو و يا مزّه آن را تغيير دهد، مقدار باقى مانده كه كمتر از كُرّ است نيز نجس مى‌شود ولى طبق آنچه از اطلاق روايت صحيحه شهاب بن عبدربّه‌ [1] فهميده مى‌شود احتمال قوى پاك بودن مقدار باقيمانده است مگر اينكه همه آب تغيير كند و رنگ يا بو و يا مزه آن عوض شود، چون دراين روايت امام صادق عليه السلام فرموده است كه مى‌توان از آن مقدار ديگر باقيمانده كه تغيير نكرده، وضو گرفت.

3- اگر يك قسمت از آب كُرّ، يخ بزند وبه قسمت ديگر آن كه كمتر از كُرّ است نجاست برسد، آن قسمت ونيز آنچه از قسمت يخ زده ذوب مى‌شود، نجس مى‌باشد مگر اينكه آن قسمت يخ زده به حدّى زياد باشد كه يخ منبع و سرچشمه آن تلقّى شود مانند يخهاى كوهها و حوضها و آبگيرها و تالاب‌هاى بزرگ.

4- اگر يقين داشته باشيم كه آبى به اندازه كُرّ است، سپس شك كنيم كه آيا از حدّ كُرّ كم شده است يا به همان حالت خود باقى مانده‌