است، حكم به حالت اوّل آن يعنى كُرّ بودن مى‌شود، امّا اگر بدانيم كه آبى قليل است سپس شك كنيم كه آيا به اندازه كُرّ رسيده است يا نه، حكم به قليل بودن آن مى‌شود تا اينكه يقين پيدا كنيم كه به اندازه كُرّ رسيده است.

5- اگر با آبى مواجه شويم و ندانيم كه به اندازه كُرّ است يا نه اقوى اين است كه اگر بررسى امكان نداشته باشد، غير كُرّ محسوب شود، و همچنين اگر با ماده روانى برخورديم و ندانستيم كه آب است يا مايع ديگر، آب تلقّى نمى‌شود.

6- اگر در آب كُرّ، نجاستى را مشاهده كنيم امّا ندانيم كه آيا قبل‌از كُرّ شدن، نجاست به آن رسيده است يا بعداز آن، حكم به پاك بودن آن مى‌شود، امّا اگر تاريخ افتادن نجاست در آب را بدانيم ولى تاريخ كُرّ شدن آن را ندانيم، حكم به نجاست آب مى‌شود.

7- اگر با آبى برخورديم كه نمى‌دانيم آيا مطلق است يا مضاف، حكم به مطلق بودن آن مى‌شود، پس آن طاهر كننده است، و به محض ملاقات با نجاست، نجس نمى‌شود.

5- آب قليل‌

حديث شريف:

1- على بن جعفر از برادرش امام موسى بن جعفر عليه السلام پرسيد درباره اينكه مرغ، كبوتر و مانند آن بر مدفوع پا مى‌گذارد، سپس داخل در آب مى‌شود آيا مى‌توان با اين آب وضو گرفت؟

فرمود: